hüzünlü bir burukluk içinde
acı bir ses çınlar kavrulup’ta yükselen
Oysa ki umudu bir sal ile yakalamak
çok mu çok zordur bu bulanık deryada
gönül ihtiyacının ta derinliğinden
dua ile birlikte ancak yürek akarsa ki
bir kısan nasıl varsa vardır da bir sunan
yalnız gecelere kim misafir olabilir ki
çölleşen biçare yüreklerle
gökten kısmet yağsa bahtsızlığa mahkumsa ki kader
vız gelir tırıs da koyup koyup da gider

öyle bir aşktır ki dürüstlük zar zor ele geçer
hümanist bir gönül hiç kabul görmez ki
yaşatmazlar ki ikircikli ortamlarda
çıkrığı dönerken çıkarın el ayak öpüşler’in de
bu da gelip de bu da geçer
beklentileri sabrın ortasından yürekleri deşer
başka da nedir ki tutunmak

zaman zaten baştan beri
bir yol ve işret çizerken gözü olur önümüzün
kavli almazsan durur mu koyuşta da gider
zira hiç molası yoktur ömrümüzün

bir duygu bir olay belki de bir nefret
belki en yakın belki de en uzak biri
tabiatın içinden gelen ses veya bir kuş dili
bazen de bir gök gürlemesi anlatır bize
yaşanan ve yaşanmış olan hayat cilvelerinde
düşe kalka parçalanmadık’dan sonra
elbette ki bir yol alınır
hiçbir zaman istemlerimiz doymasa da

derya boyu gibidir menziller
kimimiz yüzmekle
kimimiz bir vasıta ile
kimi çırpınarak kimimiz de uçuşta gider
muhakkak ki bir bahanemiz de mutlaka vardır
gönlümüzde ki art düşüncelere
nankör veya vefa dolu bir el uzanır her zaman
her atılan bir tek adım
ağızdan çıkan her bir söz rotadır
bizlere an be an
yüküne göre de değer verilir bedenlere

ahmaklığın sel gibidir göz yaşları
yüreğinde ki o kof öfkede
hep de Çıfıt mermisinin önünde kalır
hep aynı serüven ve nağmeler çınlar
olay hep aynı olay hiç de değişmiyor
her yanda Yezid’ler hunharca bir Hüseyni vuruyor

yekun insanlık çökmekte bin ukde yüküyle
feryat figan da Müslüman ah çeker zikriyle
Kerbelay la kıyasla ki anayla döl ağlar
lanet olsun Yezide ki hep halis kul ağlar…





(25.10.2015) AZAP…