İlhamlarıma baktım, nerelerde kaldılar?
Her gün beklediğimi, pek ala bilirlerdi...
Yoksa bir kuytu bulup, uykuya mı daldılar?
Yollarını gözletmez, çat kapı gelirlerdi!

Nerde olduklarını, bilsem çıkar arardım...
En azından bir beyit nakşederdim, örerdim!
Neticede şeytanın bacağını kırardım!
Hem periler, hem şair, çok mutlu olurlardı...

Dediler; “kaybettiğin yerlerde ara onu! “
Biraz murat, az umut, rengine boyat fonu!
Bir de müzik açtın mı, hüzzamdan eni, konu!
Periler seni bulur, gönlünü alırlardı...

Olgun değilse gönül, yarar mı fikrin hamı?
Ne olacak bulunca, aradığın ilhamı?
Gönüller aşkla dolsun, at içinden evhamı;
Sevgi dolu şiirden ferahlık bulurlardı...

Şaire konu mu yok, ilhamı bulsun yeter!
En kötüsü nar-ı aşk, var mı ki daha beter?
Bir de millet, memleket, dedin mi sorun biter!
Akıbet, okurlar da pek memnun kalırlardı...

Antalya-2015/10

Halil Şakir Taşçıoğlu