1
Yorum
18
Beğeni
0,0
Puan
1390
Okunma
bir kış geçti yine
suskun üşüyerek öyle
kokulu mumlar sakladı
gecelerden ödünç adını
sessiz harflerle örtmüştüm oysa yasaklamış ardını
olmadı ama
olmadı
bir kuş geçti az önce
susa/durduk elpençe
ne ben konuşabildim
ne o küs pencere
yine haykırdı için için
saklambaç oynadı
kendi kendine ip atladı ruh ikizin
ağız dolusu küfürler etti
gölgesiz hakâretler
yine olmadı
yine beceremedi
tam unuttum derken
yine lastik patladı
adı yalnız sensizliğim
sağırlaştı sen gideli odalar
ihtimâller çoktan tükendi
keşkeleri yakıyor şimdi şamdanlar
kıyısız bir ada sanki sessizliğim
yine olmadı
yine yenildim
yine hortladı
unutma beceriksizliğim
yine sensiz yapamadım
yapamıyorum
adı yalnız sensizliğim!..
ToprağınSesi
.
Cevap Yaz