...



12 . mektup
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sesim sanki sana ulaşıyor şu anda Yulia.
Ve seni kucaklıyorum sıkıca.
Havalara atıyorum Alyuşa’mı döndürerek.
Dün son mektubun ulaştı elime akşam yemeği sonrası.
Daha önce söyledim mi bu mahzendeki en şık köşemiz
mektup okuma yerimiz.
Şimdi sıkı dur Nalbant Kosedin’in kızı Yulia
Grimko’n dün şimdiye kadar sadece büyük kıçlı subaylara verilen
cesaret madalyası aldı.
Hem de tüm ordu önünde.
Biliyorum bu çektiğimiz acıların yanında bir hiç.
Ama göğsüme asıldığında
kucağına Alyuşa’yı almış sen vardın karşımda!
Ağladım Yulia ağladım...
ilk kez acıdan değil.
İlk kez korkudan ürpermedi tüylerim.
Sirenler başladı yine daha fazla yazamıyorum.
Sipere geçmem gerek
Seni ve Alyuşa’yı çok özledim sevgilim
Az kaldı büyük bir taarruza hazırlanıyoruz.
Bu işi bitireceğiz.



Mihail Grimko

2.Ordu
Yüzbirinci Alay
Savaş İstihkam Taburu

Golvadin / Prusya




•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••


Sevgili Yulia
İşi ve görevi yalan yazmak! sadece yalan yazmak olan biri için bile o kadar zor ki mektubu bitirip yollayabilmek.
öncelikle sakin ol ve lütfen bir yere otur.
ve merak etme Grimko geldiğinden beri en iyi durumda.

Ocağın 25inde yazdığın mektup, senin ve tüm diğerlerinin yolladıkları gibi önce benim elime geçti!
Sana yazdıklarında sıkça bahsettiği gibi Sergei ile Moskova sanat akademisinde beraber çalıştık.İkimiz de Pravda’da iyi bir köşe beklerken, beni doğu birliğine gönderdiler Sergei’yi sınıra tam savaşın göbeğine...

Kasımın 12 sinde Krasnador’daki bombardımandan sağ çıkan 3 kişiden biri bendim. Sol kolumu kaybettim. Sağ elle yazdığım için ve Alman domuzlarına cephede kurşun atamayacağım için beni sahra sıhhıye bölüğüne yolladılar. Ve bu boktan işi verdiler bana.

Nasıl başlayacağımı bile bilmiyorum Yulia. Benim buradaki görevim askerler ve aileleri arasında bir tür köprü kurmak. Bir nevi psikolojik destekleme...
Kendimden nefret ediyorum hatta iğreniyorum. Beni bu göreve ikna eden Pavşenko’ya binlerke kez lanet olsun bir kere daha. Askerlerin yazdıkları ve onlara gelen tüm mektupları ben cevaplıyorum Yulia. Ne olur beni duygularınla yargılama.Hepimiz bu kokuşmuş savaşın esiriyiz. Hepimiz sevdiklerimizi bıraktık ardımızda. Hepimizin yüreği geride...

Senin yaptığım görevin önemini anlamanı, bir cephe askeri olmadığın için pek beklemiyorum. Ama bir yetim kampında anasız babasız büyümüş Miçov’un bile ailesinden gelen mektupları! nasıl bir şevkle okuduğunu görmeni isterdim. Alman bombardımanında haritadan silinen Barşovin’li Aleksey’in nişanlısından gelen " bugün iki Alman domuzu daha öldürdüm" diyen mektubunu nasıl övünç kaynağı ettiğini.

Yazdığın mektupta Alyuşa’nın bombardımanda öldüğünü büyük bir esefle öğrendim! Bunu ona söylememi elbet bekleyemezdin. Burada hepimizin tek umudu - yalan olsa da- bir iki güzel şey duymak. Yoksa hiç birimiz tek kurşun bile atacak kadar yaşayamayız Yulia. Tek yapabildiğimiz ağlamak ıssızca ve kimseye göstermeden ağlamak...


Sevgili Yulia ;
yazdığım mektubun arasına Grimko’dan aldığın 12 mektup arasında, kendi yazdığı tek mektubu da koyuyorum!
eline ulaşırsa onu göğsüne bastır! hissetsin sana ulaştığını!
ayın 17 sinde yolladığın mektubu aldığım günün gecesi, Almanlar sığırcık sürüsü gibi uçaklarla bombaladılar bizi. onlarca parçaya bölünmüş bir askerin cebinden çıkmış bir mektup tutuşturdular avucuma!

Bu işte o!


1. mektup
~~~~~~~~~~~~~~~

sana teşekkür ederim Yulia Efimova
içimde uçurduğun kuşlardan ötürü
demek nasihatimi tuttun
demiştim yoldaş Sustakin sana yardım eder diye.
"Siz cephede yarı aç savaşırken biz neyle doyarız" demişsin.
Alyuşa’yı yaşatmak için savaşıyorum ben Yulia. unutma bunu.
senin savaşında o.
kardeşim İgor’dan bir türlü haber alamadım.
demek ki 71 ci tümende durum kötü
yolladığım son üç mektup da geri döndü.
Bombardımanı duyduk malesef
korkmuştum önce
sonra rahatladım Leningrad’ı sağ salim terkettiğini öğrenince
sana bir resim gönderiyorum
bacağımın son durumu
sakın korkma ve üzülme
benimkiler en azından yerinde!
bir de küçücük şarapnel parçası koyuyorum zarfa
bu bacağımdan çıkarılan en küçük parça
Alyuşa koydum onun adını
resmi görünce sakın kim bu diye şaşırma e mi
bu da boktan askeri kurallardan biri
yüzümüzün görünmesi yasak
aslında resim bile yasak ama
yoldaş Nikolov’a yalvardım
akademiden sırdaşımdır kendisi
hem bizim postacımızdır
sever beni
başıma bir şey gelirse onu bul

hiç umudunu kırma Yulia
toprak kana doyduğunda
ya da zaman savaşları geri aldığında
hep beraber alacağız ödülü
Alyuşa’yı öp yerime
iki buçuk yaşına girdi geçen ay
kim bilir ne tatlı olmuştur şimdi.


Sergei Grimko
yüzikinci alay reviri / Pyatov Prusya

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Diğer 11’i için beni affet olur mu Yulia
ya da soluğun kesilinceye dek küfret.
Ne olur anlamaya çalış bu benim görevim...

bu mektup Grimko’nun tek ödülüydü.
Grimko öldü Yulia!
Öldü!..






Aleksander Mihail Nikolov

ikinci Ordu Yüzbirinci Alay Muhabere Taburu
Telsiz ve Haberleşme Subayı

Kolorovski / Rusya






ToprağınSesi






.