Tiyatroda için ezik.
Kimsenin duymadığı bir çığlıksın.
Karanlıkta ve gün ışığında
Boşluktayken kimse duymuyor
Söyleme, hayır!
Sır,
Bütün evren de öyle.
Hıçkırık saçıldıkça,
Ölülerin uyanışları,
Alay penceresinde

28.05.2005 UŞAK

ZİNDAN

Zindan eylüllere yansımış
Hiçbir şey sensiz konuşmuyor
Çiçekler gülmüyor
Yüzün ay ışığı

Sadece karanlıktayken hayalin
Ben mahkumken ve
Her şey sensiz, çırılçıplak uyuyor.

SONBAHAR

Şefkat Tanrıçası,
hatırlatır;
Yeni doğan güneşin
bir gün çehresi yorgun ağaçlara neşe getireceğini.

..../..../....

UFUKLARDA

Yeni açmış Temmuz Dağları
İkliminde ağlayan sevdalı gül akmıyor
Nerde nerdeler
Ömrümüze gülümseyen yağmur ışıltısı
Bulutsuz, dinmiş, kuru bir ırmak yolcusu

KAN GÜLLERİne yaslanmışız
Sert sevdalar penceremizden uzaklaşırken
Uzaklara sinmişiz, çok yakınımızdayken,
Seni özlemeye sinmişiz,
Aldanmışız,
Bir çiçek ve gövdesi;
Hangisi gerçek ve bizde yaşıyor Bir bahar kadar büyüleyen?

Bel bağlamışız yüzünün zirvelerine
Kanattık damarımızda durmayan sevgileri,
Yollarda harap ve yalnız beklerken.

Ne işveer bekleriz
ne de tenimize yakın bir bedeniz
susuz bir gökyüzüne el açarken.

Bensiz ilksin, seni yazmışken gövdeme
Temmuz dağları uzak ve ağlamaklı