Boşa koydum dolmadı
Doluya koydum almadı
Gönül dersen anlamadı
Merhamet mi saklandı
Dön ara yan ara
İşte gönül aklandı

Birikmiş onca dertler
Herkes birbirine ekler
Ortasında az keselim diye bekler
Beklerken virüs kapmış şebekler
Dön bekle yan bekle
Beklerken korkar şebekler,
İnan merhametten

Aydınlığa perde çeken
Pişmiş kelle gibi gülen
Sıkışınca çekip giden
İnsanlığı bilmez yıkan silen
Dön ara bak ara
Ararken sensin gülen

Nefreti araya katan
Kan dökerek bakan
Suçsuz olana suç atan
Nefreti ile gece gündüz yatan
Dön temizle yan temizle
Temizlerken de gülümse

Geliyor işte merhametli olan
Merhameti ile güneş gibi doğan
Sabah değil şimdi yola çıkan
Sanma gelirken o yolda kalan
Çık yola bekle sevinç gönüllere ekle

Ararsan gönülde bulursun can
Akan olmasın gönülde kan
Sen cümle gönüllere yan
Dünya iki kapılı han
Gir hana ara can
Can içinde han var

Takın merhametin kılıcını
Vur nefsin boynuna sil acısını
Böl dağıt merhametin yarısını
Kuşlara da ver sen darısını
Ver ara merhameti unutma kıymeti

Kul Mehmet’im her şey bir gün düzelecek
Üzenler mahkemede bir bir dizilecek
Kararmış gönüller karanlığa gömülecek
Çık yola umut ekle umut ile
Gönüllere merhamet umut ekle
Mehmet Aluç-Kul Mehmet