Ey akılla donatılmış mahlûk,
Göster bana berraklığın aynasını,
Kirli fikirle bulanmış zihinle işimiz yok
Sürgün olsun gecenin karanlığına.

Sen ki doğmuşsun yıldızdan ve düşünceden,
Temizliğinle yeşerir sözlerin özü.
Aklı karanlık olana yer yok önümde,
Ben saf niyetle yürürüm sezgiyle, gözle.

Gönül ister sade olanın sesini,
Kalp duyar en çok arınmış nefesi.
Bırak tortuları zamanın nehrine,
Temiz akılla kurulacak yeni bir dünya lazım bize

Ey akılla donatılmış mahlûk,
Gözlerin görsün gerçeğin zarını,
Yalanla örtülmüş çağın sesinde
Hakikati arayan bir ışıksın sen.

Düşüncenin yelkeni dürüstlükle dolsun,
Kir barındırmasın limanında kalbin.
Karanlık çökerse de yüreğine,
Temiz aklın doğurur yeni bir gün.

Göğün derininden yankı bulur sözlerin,
Her cümlede arınır kalp ve zihin.
Sen doğru ol, düzgün ol, duru ol,
Sana ihtiyaç duyan çok, sen yeter ki saf ol.

Ey akılla donatılmış mahlûk,
Bir kelam dokunsun içinin çölüne,
Kıvılcım düşsün kurumuş umuduna,
Bir mısra yeşersin suskun toprağında.

Söz, silah olur bazen; bazen de merhem,
Sen hangisini taşıyorsan niyetinle özdeş.
Temiz aklınla kur cümlelerini,
Çünkü her kelime kader çizer gizlice.

Zihin aynasıdır söylenen her söz,
Gönül dürüstse, kelam ışık olur.
Bozulmasın lisanın terazisi,
Doğru kelamla bulur kalpler rotasını.

Ey akılla donatılmış mahlûk,
Doğruluk sancağını dik yüreğine,
Zulmün karanlığı çökse de üstüne
Sen ışık ol, dirayetle yürüsün izinde.

Nice akıl pusuda bekler, paslanmış,
Nice gönül zincire vurulmuş hâlde.
Sen çöz zincirleri, kelamınla kır kalıpları,
Varlığınla hatırlat insan olmanın şerefini.

Adım adım geçmişin yankısını taşırsın,
Her nefes bir efsanenin devamıdır.
Temiz akılla düşülen her iz
Yarınların destanına kazınacak bir nişandır.

Toprak görür, gök işitir bu gidişi,
Sessiz kalmaz dürüstlükle yoğrulan biri.
Ey sözden örülmüş duvarlara karşı duran,
Senin yürüyüşündür sonsuzu aşan!
Mehmet Aluç