bütün yaprakları dökülüyor yüreğimin
kuşlar uçarken ölürmüş
her gece sabah biriktirirken içimde
öyle böyle olmaz artık
beni dünya kadar umutlara yatırın



gün batımı bir sonbahar
Akdeniz’e bakarken dudaklarından
sesimi asın bir türküye
öyle böyle olmaz artık
adımı göçlerde ömrünü tüketmiş bir köye götürün


ve ben sağdan beşinci odada
aklım başımda değil
bir eyvahta ömür törpülerken
müebbetten ağırlaştırılmış bir sızı kaplıyor içimi
tarihte tekerrürden ibaretse
kuşların coğrafyasındayım
öyle böyle olmaz artık
peşimden bütün göçmen kuşlar geçsin içimden



yapraklar eylül sarıyor
topraklar incecik bir ekim
bulutlar ürkek bir kırağı döküyor gözlerinden
bense umurunda değilim sırım sıklım gecelerin
zamanıdır artık
sonbahar mintanını yırtarken omuzlarından
bir yumruk gibi sıkılıyken duygularım
bir fakirin sofrasına tutunup
bir isyanın çığlığında yürümeli yüreğim





ve ben iki nokta üst üsteyim
dış kapının mandallarında başını yakmışım eyvallahların
ne çok türkü unutmuşum ağlarken
yetmiyor kendi kendimi teselli etmelerim
ve ben hep sana gelecektim
acılarımı sonbahar rüzgarlarıyla bastım
öyle böyle olmaz artık
benim için de biraz yaşa anne..














18 Ekim 2015/ Antalya
Sıtkı ÖZKAYA