2
Yorum
12
Beğeni
0,0
Puan
953
Okunma
ağlayan yollara tutunup
karalanmış tahtalar
çizilmiş duvarlar
yorgun sınıflar bırakıyorduk arkamızda
biz en kanlı örgütü kuruyorduk
kızılay kolunda
nöbetler tutuluyordu koridorlarda
yine kağıttan uçaklar geçiyordu üzerimizden
silah sayılıyordu pergeller
raptiyeler deliyordu yüreğimizi
ateşli delil sayılıyordu tebeşir tozu
yaralı bir barış taşıyorduk sırtımızda
acılar gözlerimize düşerdi biz üşürdük
....
yıllar geçti
yine öyle be anne
hep hüzün çekiyor yüreğimiz
ayaklarımızdan kayıyor Akdeniz
martılar acı sarıyor gözleriyle
denizler lodos
dağlar karayel
emperyaller mermi
dalgalar kırılırken gözlerimizde
biz hep ağlıyoruz
mayın gemileri tarıyor yaralarımızı
08/09/15/Antalya
Sıtkı Özkaya
Cevap Yaz