Siz şükretmeyi bilmiyorsunuz

Parayı har vurup harman savuruyorsunuz
Eşyaları hor hor kullanıyorsunuz
Israf etmekten zevk alıyorsunuz
Siz şükretmeyi bilmiyorsunuz

Bizim gençliğimizde bolluk yoktu
Yamalı giysi haddinden çoktu
Yinede insanların gözleri toktu
Siz şükretmeyi bilmiyorsunuz

Bir elbisemiz olurdu adı gerilik
Düğünlerde bayramlarda giyerdik
Sonra çıkarır bohçalar gizlerdik
Siz şükretmeyi bilmiyorsunuz

Bir kumaş almıştım ince kadife
Fistan diktim etekleri yerde
Gelinlere verirdim giysinler diye
Siz şükretmeyi bilmiyorsunuz

Ömrümüz yoklukla gelipte geçti
Alnımız açık başımız dikti
Kıskançlık nedir kimse bilmezdi
Siz şükretmeyi bilmiyorsunuz

Halı yoktu kilim yoktu sergi yoktu
Kadınlar oturur hasır dokurdu
Hasırı dokuyacak cil bile yoktu
Siz şükretmeyi bilmiyorsunuz

Dağların eteğinden toprak alırdık
Toprağı getirip tandır yapardık
Ekmeyi pişirip yere sarardık
Siz şükretmeyi bilmiyorsunuz

Sobamız yoktu ocak yakardık
Üfleye üfleye toza dumana batardık
Kirli tencerelerde yemek yapardık
Siz şükretmeyi bilmiyorsunuz

Yatağımız yoktu çulda yatardık
Otları doldurup yastık yapardık
Şal dokumayı üzerimize alıp öyle yatardık
Siz şükretmeyi bilmiyorsunuz

Tahta kaşıklarla yemek yerdik
Ağaç küleklerle suya giderdik
Çukur kazar patatesi yere gömerdik
Siz şükretmeyi bilmiyorsunuz

Ne arabamız vardı nede atımız
Ne katımız vardı nede yatımız
İki göz odada geçti hayatımız
Siz şükretmeyi bilmiyorsunuz

Ne tasımız vardı ne de sahanımız
Ne bardağımız oldu nede çatalımız
Böyle geçti OĞUL bu hayatımız
Siz şükretmeyi bilmiyorsunuz

Erzurum /24.02.2008 Zernişan Aydoğan

Zernişan Aydoğan