gurbet yalnızlığını günün yorgunluğunu
atmak için işten sonra
içimden geldiği gibi karalar kalemim
yorgunum hemde çok ,
akşamları sessiz sessiz şiir yazmak tek arzum
duvardaki saatin tiktakları ise çok edepsiz
sanki benimle şiir yarışında bu densiz
keşke hiç geçmese akşamlar karanlık gecelere
bitmese akşam torbada kalsa gece uykum hiç gelmese ,

doysam şiirlere okusam dost sayfamın güzel şiirlerini
çırağım ya önce ilham alsam ünlü ustalarımdan
kalemim özgür zincir yok nasılsa

darmadağınım bu sıralar üzgünün hemde çok üzgünüm
meydanlarda gözyaşı kan hakim oldu
yüreklere gam ekildi
ege’nin sularında imdat çığlıkları ise hep var
denizin gözleri bu sonbahar yağmurlarla hep ağlar
kalmadı sokaklarda artık yerli dilenciler
adım başı el açan sürgün mülteciler .
üzgünüm hemde çok...
görünce onları öyle çaresiz
avuçlarımda birikiyor palandökenden gibi lapa lapa kar
kalemim elimde buzcam bu sıralar
yüreğim üşür kara kışa ,tepe tepe kar toplar bu sıralar.