Sonbaharın eteklerine kara kara gölgeler,
Zemheri toplar yerler kızıla boyalı sarı yapraklar.
Aylardan Ekim, yüreklere ekildi gâm keder
Sıra sıra fidanlar kancık pusularda soldu
Çocukların gözleri pencerede ,yol olmuş baba bekler
Kulakları kapı sesinde


Oysa barış ve kardeşliği yüreğinde büyüttüler.
Umut süvarileriydi onlar
Her biri bir kentten yol boyu yüzlerinde umut
Yolboyu eşlik eder yüreklerine binlerce güvercin
Beyazı kuşanmıştı Dijle’ler Dilan’lar her bir kâranfîl
Bir ekmeği kardeşçe bölüşmek için eller tutuştu dîlan
Omuzlarında parçalandı umut güvercinleri
Ellerinde eridi güller.
Her yer Cehennem şeytana pabucu ters giydirdiler o"gün
Kırdılar zeytin dalını kana boyandı barış güvercinleri.

Ah ;yeniden doğsam ,
Ellerim minicik olsa yüzümde melek gülümsemesi
Minicik ayaklarımın birinde patik öbürü yalın

Kirlendi her şey kir doldu zaman
Acı sürpriz besler mevsimler sunağında
Dağ taş daha büyük acılara gebe
Kan terliyor topak topak kara kışa toprak
İstemem artık açmasın dağlarda ters laleler
İçim yangın yeri can dayanmaz
Param parça insanlık ağlar dağlar taşlar.
Görmesem keşke acıyla kıvrananları


Ah ; şebin gül misali ebenin ellerinde yeniden doğsam
Hayata çığlık öyle bir çığlık atsam ağlasam ağlasam ,
Kimse hiç kimse ağlamasa kucağında annenim sussam..


Nurcihan/