Buraya bir şiir bırakıyorum Henna
birazdan çıkıp gideceğim şu kapıdan korkma...
ardım sıra kilidi değiştir
beton döktür
yak
taşın
yeter ki
bana dönüşsüz bir şehir bırak...

Buraya bir çift el ayak bırakıyorum Henna
hatırası olan herşeyi yakmalı yada atmalı
Ardım sıra şehla lenslerini değiştir
Biliyorum lenslerinden sen sorumlu değilsin
oysa
yalnızlıkta insan maviden nefret eder
herşey gibi
lenslerde dillenir...

Unut Henna
sana unutulanlar unutanlara asla unutmaz gibi
saçma sapan laflar etmeyi çok isterdim
İsterdimya
unutacağım hepsi bu
Ben birazda memleketim gibiyim aslında
Yarın yüreğimde bomba patlasa
öbür gün şehirlerde futbol konuşulur

Aslında Henna
herşey olması gerektiği oldu
Adam kadını
Kadın adamı sevdi
Öpüşüldü
Sevişildi
Martılara simit
Sokaklara gülüşler atıldı
önce öpüşler sonra gülüşler azaldı
Coğrafyanın azizliğine verildi bunlar

Sen Henna
Sen prematüre bir aşkın komasında iken
Ben prefabrik yanlarıyla büyüyordum sevdanın
Hiç bir protez gerçeğinin yerini tutmuyordu
bilemedin
bilemedim
bilemedik...

Değmiyorsa ellerin bir adamın yüreğine
Bırak değmesin yüreğin şehirlerde sevdadan
saç tokanı koklayan ellerime...