Ben sanki bende değilim bugün
Sen de sanki sende değilsin bugün
Biz de sanki bizde değiliz bugün
Onlar da sanki onlarla değiller bugün
Kimi mimi yok ki sorulsun bugün
Kalemim sanki kırıldı bugün,
Kanatlarımda bak yok oldu bugün,
Anneler artık yarı ölü yarı diride bugün
Sözleri tükendi, gülleri tükendi bugün
Babalar artık yok gönülleri tükendi
Çocuklar yüreğinden yaralı yarımlar bugün
Gencecik bedenler içinde kayboldu bugün
Benimde kayboldu umudum tükendim bugün
Sevdiğiklerim sanki yeryüzüne basamaz oldum
Hani gördüğüm bu gökyüzü karardı bugün
Güneşi de yakmaz, yıkmaz, kavurmaz bugün
Ay yüzünü göstermez bak kaçar oldu bugün
Evrendeki yıldızlarda birbir kayboldu bugün
Yağmur yağmaz oldu rüzgar savurmaz bugün
Yaprağını dökmez oldu son bir bahar bugün
Börtü böcek kelebekler bak kaçar bugün
Onca olana yürek dayanamaz kaskatı bugün
Dünde kalan insanlık görünmez oldu bugün
Başımı rahatça yastığa koyamaz oldum
Umudu yarına saklamayalım artık bugün
Güvercinler haydi uçuversin havaya bugün
Yarınlara müjdeli mesajı versinler bugün
Barış tohumları saçılsın dünyaya bugün
Anneler ağlamasın artık gülsün de bir gün
Yeniden çocuklar varolsun unutsun birgün
Hasetlik, Kin, nefret sararsın solsun bugün
Yeryüzünde akmasın kanlar, yanmasın canlar
Kardeşlik yolunda birlikte görünsün insanlar bugün
Dünya defterinde kaybolsun hüzünler bugün
Herkes yeter desin en çok insanlık hergün


Yazan/ Hülya COŞKUN
Fotoğraf / Zülfü AYDIN