Börek yapmadım, yaprakta sarmadım
Zaten yiyecek mide de yok ki bende
Yaşamak için bir iki nebze,
Verdim gönlümün eline
Ruhumu saldım öylesi bir nehre
Çok kişilikli hayatın daldım hayretine
Limonlu bir çay aldım kendime
Kattım ekşimiş yaşamın içine...


Yutulmuyordu yoksa
Beklenip de gelmeyen cümleler
Kendi kendine teselliler
Umdukların hayâl
Buldukların keder iken
Kapıda iki büklüm ecel...


Göğsüme durdu bütün bu ham meyveler
Yok muydu güneşi kimsenin ki
Bir türlü doğmuyordu kalp çiçekleri
Ekledim bende Ukba/dan ebed tesellisi
Biraz daha güç verdi Hâk’kın nefesi
Şükür ki sabrımıza yetecek gibi,
Yine kalakaldık kendi kendimizle...

Aman ne çile Aziz’im !
Ömürlük yaşamak dilerken
Çocuk kalbiyle direnmek ölüme
Bir bilsen ne çile
Ah...! bile/bilsen...




Zehra Asuman