Vatanım yok benim...

Çocukluğumun yaşadığı sokaklar
Çoktan silinmiş haritadan
Evimin duvarları yıkık.

Hangi yola sapsam çıkmaz sokak
Hangi kenti seçsem kusar beni.

En kötüsündeyim oyunun
Ne bu kent benim
Ne bu insanlar,
Baharlar bile yalandan açarken çiçekleri
İçimin karşı kıyısına
Vurmaz hayat.
YARINLAR SUSAR...
Ardımdaki gölge konuşur,
"Vatanım yok benim"


Hangi pencereden görmüştüm güneşi
Hangi zaman çaldı
İçinde çocukluğumu sakladığım
ÇOCUK DÜŞLERİNİ
Büyümek bilememek mi ?
Unutmak, düşlememek mi ?

TERKETMEK Mİ ?
Çığlık çığlık bağırarak
Hayata gülümsediğin o küçük deniz kentini...

En acısı
Bilememek...
Nereye ait ruhun
Hangi dünya senin...

Ardımda kocaman bir hayat
Sürgün zamanlardayım
Düşlerim hain
Hayaller uzak
Bir ses yükselir her çıkmaz sokağın başından
"nereye gidersen git"
Vatanın yok senin...