‘Benim adım aşk ‘ dedi adam.
‘Yürü be git işine!’ dedi kadın, ağzındaki sakızı patlatarak...
‘İşim sensin, tüm işimi senin için erteledim.’ dedi adam,
Kadın kayıtsız kaldı...

‘Yürek yangınımı görmüyor musun, nedeni sensin’ dedi adam,
Kadının yüzü asıldı,
‘Saçmalama be, nerden de ben oluyormuşum ‘ dedi kadın,
‘Cennet tektir de o nedenle’ dedi adam...

‘Delisin ayol, nedenleri de beni de unut’ dedi kadın,
‘Unutamam, seni nedensiz sevdim, tek nedenim sensin.’ dedi adam,
‘Dünyada, sevecek başka birini bulamadın mı? delisin işte!’ dedi kadın.
‘O başka biri de, dünyam da sensin’ dedi adam,
‘Avucunu yala’dedi kadın alaycı bir tebessümle...

Adam kahroldu, üzüldü, kadının bu ruh halini görünce.
‘Sen yüreğimde yaşıyorsun,
Her sabah, bir çiçeği sular gibi,
Bir ananın, yavrusuna duyduğu sevgi,
Cennet bahçelerinin gonca gülü gibi,
Gecemde, gündüzümde, seni bütün ömrümce,
Öper, koklar, severim.
Benim için çok değerlisin,
Mezardaki babam, uzaklardaki anam gibi,
Gurbetteki biricik kız kardeşim,
Gören gözüm, duyan kulağım gibi.’ dedi adam...

‘Unut beni, imkânsız bir sevgi bu’ dedi kadın.
‘Önce unutmayı unutmam gerek,
Gereksiz bir sevgi değil benimkisi,
Benimkisi, aşkıma kavuşma arzusudur,
Arzumun kaynağı da sende gizli,
Gizli kalmasın duygularımız.‘ dedi adam...

Kadının şımarıkça üslubu birden değişti,
Ağzındaki sakızı patlatmayı bıraktı,
Düşündü düşündü ve adama şu soruyu sordu:

‘Aşk sensen, ben kimim?
Adam düşünmeden cevap verdi :
‘Biricik ruhumsun’

Kadın sustu,
Adam sustu,
Zaman sustu,
Mekân sustu,

Söz sırası ruhlarına gelmişti...


Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
04/06/2012-Isparta