.../Bazı sevdalar vardır ki,hiç bitmez.../..



Hırçın dalgalarının sesi,
Sanki,bir ninni olurdu bana.


Sen,köpük köpük köpürürken,
İçimde bir huzur,
Ve bir sükun oluştururdu,çırpınışların.


Coşkun rüzgarları ardına alıp da,
Dolu dizgin bir kısrak gibi,
Kayalıklardan,uçarcasına atlayışların,
Çıkardığın uğultularla,kendini sahile vuruşların.


Sanki,büyük bir orkestradan,
Yeni bir beste dinliyormuş duygusu verirdi bana.


Biliyormusun,
Martıları kıskanır oldum şimdilerde.


Yağmur,rüzgar fırtına demezler,
Sana benden çok yakınlar,
Onlar,her an seninle.


Bıkmadan,usanmadan korkmadan,
Dalgalarının üstünde,
Kucak kucağa,hep seninle.


Güneş olsaydım diyordum,
Bazen,kendi kendime.
Akşamları gurup vakti,beni de alırmıydın acep koynuna ?


Bazen de,düşünürdüm;
Midye,İstiridye olmak isterdim,
Ya da,rengarenk deniz şakayığı.


Tutunurdum dipteki kayalıklarına,sımsıkı.
Ömrümce senin koynunda olmak,
Seninle,sonsuza dek,yaşamak isterdim.


Bir de Ay var,benim gibi sana tutkun.
Yaratılışın ilk gününden beri,
Sana delicesine aşık,sana meftun.


Ama o çekingen,o utangaç,o sıkılgan sevdalı.
Bazen gizleniyor senden,bazen yüzü bulutlarla kaplı.


Ama,bazen de cüretkar.
Sana mehtabını sunuyor,hediyesi ışıltılı yakamozlar.
Eşlik ediyor ona,göz kırparak,pırıl pırıl Yıldızlar.


Bir özlem,bir hasret,bir tutkuymuş,
Bir sevdaymış içimde,sana olan duygular.


Ben seninle doğmuş,
Ve hep seninle yaşamışken,
Şimdilerde seni göremez oldum.


Hırçın rüzgarlarına,göğüs geremez oldum.
Yosun kokularını içime,çekemez oldum.


Şimdi senden çok uzaklardayım,
Zor da olsa,buna katlanmak zorundayım.


Ama,belki bir gün...bir gün,yakında,
Bekle beni sen,kıskandıran mehtabın kollarında,
kavuşup kucaklaşacağız,hasret gidereceğiz,nasılsa...


Tuğal KÖSEMEN-05.10.2015