Yürü hep, bu yolda kalsan da yalnız,

Olacaktır sana Mevla yar oğul.

Dalgalanır sonsuza dek ay-yıldız,

Baş eğmezsen yıkılmaz bu sur oğul.



Kurdun, kuşun tespihi hep elinde,

Dağ kıyamda, deniz secde halinde,

Âlemdeki her şey kendi dilinde,

Mevla’yı çağırır, Allah der oğul.



Hep hamleler yeşermeli gönlünde,

Resulün işaret ettiği yönde,

Bugün dünden, yarın bu günden önde,

Atasını geçmelidir her oğul.



Dert görmez mazlumun elinden tutan,

Zulmün med vaktinde ağarırmış tan,

Olmaz mı sanırsın köleden sultan,

Devran döner, kuzu kurdu yer oğul.



Nefret barınmasın gönül bağında,

Fenden uzak kalma bilgi çağında,

Yürü müspet ilmin aydınlığında,

Dergâha, mektebe postu ser oğul.


Kimi yasa gelir, kimi bayrama,

Az da olsa mükemmeli var ama

Şu âlemde kusursuz kul arama,

Güllerin de dikenleri var oğul.



Huduttan ırak tut ayakucunu,

Helal şeyler ile doldur hurcunu,

Öde çalışana olan borcunu,

Kurumadan alnındaki ter oğul.



Mazluma, mağdura daim arka çık,

Zulmün kalesini ellerinle yık,

Düşküne, öksüze eyle iyilik,

Allah dostlarına kıymet ver oğul.



Yanık Ozan, sessizlerin sesi ol,

Dağda bir çobanın kulübesi ol,

Ahmet Yesevinin talebesi ol,

Okuyup da bir makama er oğul.

18 Mart 2007 / Akyazı
Muhammet AVCI