0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
223
Okunma
Ebem ile dedem bulgur döverdi.
Şimdi soku taşının ünü kalmadı.
Koyunun yününden çorap örerdi.
Elinde kirman yok yünü kalmadı.
El değirmeni hem fır fır dönerdi.
Şimdi dillerde de adı kalmadı.
Bulgur pilavını herkes severdi.
Yemeye ambarda aşı kalmadı.
Sobanın üstünden eksik olmazdı.
Şimdi ıhlamurun özü kalmadı.
Dilimiz şakırdı gönül coşardı.
Şimdi o dillerin sözü kalmadı.
Yolumuz ıraktır gitmekle bitmez.
Aşığın yüreği vuslatı bilmez.
Sinemde yaramın acısı dinmez.
Aşkın da meşkin de tadı kalmadı.
Kibari’yem gönül dert ile doldu.
Gülün de bülbüle nazı kalmadı.
Baharın görmeden çiçeğin soldu.
Çalıp söyleyecek sazı kalmadı.
Hüseyin KABA
Vezirköprü 2002
5.0
100% (1)
