gariban bir semtin
iki fakir çocuklarıydık biz seninle
herkesin oldugu gibi bizimde
hayallerimiz vardı
sen hep ışıltılı renga renk
bir hayat isterdin
ben ise son nefesimi bile
senin yanında vermeyi

gece karası gözlerine
gülümsemek ne çokta yakışırdı
gözlerim takılı kalırdı gözlerine
ritmi yükselirdi kalbimin
çarpardı delicesine
sen sen diye

son bahar yaprakları
döküldü sonrasında
ve ardından çetinmi çetin
bir kış sardı etrafımızı çepe çevre
ayrılık çanları çalmaya başlamıştı
yasaklar ve yalanlar girdi araya
birde giderken yazdıgın
o son mektup

ve şöle yazıyordu başlıkta
biz ayrı dünyaların insanıyız
aynı yerde dogduk aynı yerde
büyüdük belki ama
sen bir kuru ekmekle bile mutlu
olurken ben bu virane semtte
ömrümü harcamak istemiyorum
elveda diye bitiyordu

karanlık gecelere hapsettin
bırakıp giderken yüregimi
kaybettirdin bana yaşama sevincimi
söküp al gözlerimdende
bıraktıgın resmini
sonrasında dur ve bir kurşun sık kalbime
bitir bendeki duygusuz ve acımasız seni

E R K A N