Bu gece de aklım karışık
Elim ayağım buz kesiyor
Dünya çok sesli bir koro misali
Melodisini çınlatırken beynimde
İçimden bir ses sessizlik diye yalvarıyor
Şu içimdeki isyanımı bir haykırabilsem
O zaman bir tutam huzur bulacak benliğim
Huzur yok içimde
Çevremiyse çoktan terk edip gitmiş
Kapatıyorum gözlerimi
Volta atıyor kelimeler aklımın boş sokaklarında
Ne yapsam da olmuyor
Susturmaya çalışsam da susmuyorlar
O kısa süreli sakinlik
Yerini akıl almaz bir kargaşaya bırakıyor

Sokaklarımda birileri aşktan, sevgiden bahsederken
Hep ikiyüzlü insanlar haykırıyor sanki
İçimde yapılan bu izinsiz gösteriyi izliyorum boş gözlerle
İzlemek zorunda kalıyorum…
Tanrım ne zaman yakalayacağım ben huzuru?
Her seferinde bir halka daha eklenmek zorunda mı
Prangaların ayaklarımda dolanan hatalar zincirine?
İnan bana artık yürümek çok ama çok zor
Bu şehirde yaşamak çok zor
Kırılan bir onuru onarmak çok zor
Y.szgn