Bu kentin kirli sokaklarına
Nasıl uzanabilirim boylu boyunca
Titrek sokak lambasına
Anlatamadım ki kendimi
Gözlerimden süzülen hüzünlü yaşlar
Parçaladı içimi sensiz akşamlarda
Laf anlatamadım yüreğime, ellerim titredi
İki satır şiir yazamadım sana dair
Kırıyorum kalemimiı orta yerinden
Oracıkta kalıyorum sessiz sedasız
Kalkmak istesemde masamdan
Sendeliyor bacağım
Masadaki soğumuş çayım dökülüveriyor
Nasıl bir boşluk sensizlik içimde
Böyle kurşuni zamanlarda…
Geçmez dakikalar,kasvetli zamanlar
Senin için aldığım güller solar elimde
Yalnızlığım kucağında
Hazan yaprakları gibi uçar gider avuçlarımdan
Ayak izlerin silinse de bu kentin sokaklarından
Terk edişin ağırlığı ilk günkü gibi durur
Tehditkar sözlerin hafızamdan silinmez
Bu gece kurtulabilirim dertlerimden Bu gece yalnızca senle olmalıyım
Zifşri karanlıkta ışıklardan yoksun
Varsın kelimeler yoksul kalsın boğazımda
Sessizliğe kavuşan gözlerim
Karanlığa mahkum ay ve gece gibi
Yıldızlar ise sürgün yemiş
Birbirilerine teselli oluyorlar sabaha dek
🐋🐋🐋🐋