Bu gece biraz kafam karışık
Yıldızlar silik,zifiri karanlık
Bu gece kimseyi istemiyorum
Beni hiç terk etmeyen yalnızlığımın yanına…
Kafam biraz dumanlı
Her gece sus pus olmak istiyorum…
Bu alem de,bu evrende, şu sonsuz karanlıkta
Sessiz çığlıklarıma hiç bir kulak şahit olmasın…
İçimden koparılırcasına alınıp
Çok uzaklara yelken açan sevgili
Döndürüp bakışlarımı,boş düşüncelere dalıp
Ardından üzgün kalmak çok zor be sevdam…
Hiç konuşmadan,duymadan sesini
Görmeden yüzünü yaşamak kolaymı sanıyorsun
Böyle değildim ben sensizliği bilmeden
Galiba bu garip huylar senden yadigar kalacak
Benim garip halim
Bu tutarsızlığım,zaman tutmazlığım,
Bu hırçınlığım,yalnızlığım
Yanıbaşımda nöbet tutuyorlar bu gece
Ve bunların hepsi senden kaldı bana
Taşımak zorunda bıraktın bu yükü
Güzel olan ne varsa gönlümde
Sen aldın götürdün yar
Bu hüzün bana senden yadigar
Sen sadece hayallerimi değil
Koskoca ben’i götürdün benden…
Bu gece bıraktığın koyu karanlık dost bana
Kadehime hüzün doldurdum içiyorum
Masamda bir de sen vardın karşımda oturan
Sen kendini aldın gittin…
Ben kaldım, ben çoktan sana dolanmışım…
Sürüklenip gittim bende ardından
“Ardında ağlayan bir adam bıraktın yar,
İnan bu acı bana senden yadigar… ”
İşte kalan senden bana
Koskoca bir yalnızlık,kapkara bir gece
Artık gözyaşı birikmiyorum gözpınarlarımda…
Her gece bir kadeh boşaltıyorum

Bu acı sadece yüreğimde ve gözlerimde değil…
Bütün bedenimde…
Baştan aşağıya acıyorum…
Uyuştu bedenim,hissetmiyorum…
Darmadağın oluyorum her gece
Y.szgn