bu akşam bir hüzün var yüregimde taşarcasına
suskunluğumda boğulan duygularım acı çekiyor
gözlerimin yaşlarını gördünmü sen giderken
dönüpte birkez olsun bakmak istedinmi ardına
sen hiç yıkılan bir adam gördünmü hayatında

giderken bir demet karanfil koymuştunya masaya
hepsi yaşıyorda bir tanesi yaralı benim gibi
solup kuruyan yapraklarını dökmüş etrafına
bide soruyorsan eski neşesi yok artık yüzünde
sen hiç sevda acısı çeken adam gördünmü hayatında

en son ne demiştin hani yine seversin unutursun
ne kolay söylemiştin tıpkı bir şiir gibiydin
aslında ilk defa yalansız konuşuyordun benimle
üzülme bak bende üzülüyorum demiştinde gitmiştin
sen hiç kaderine küsmüş bir adam gördünmü hayatında

öyle doluki yüregim haykırsam dağlar oynar yerinden
senli kalbimi kime nasıl anlatayım bilemiyorumki
gidişine sustu tüm kainat gidişine küstü umutlarım
ellerimin yumrukladığı duvarlara sor istersen kendini
sen hiç sevdasına yenik düşen adam gördünmü hayatında

giderken gördünmü bulutların ardından döktüğü yaşları
papatyaların güneşe gülümseyen simasının asıldığını
peki ya sana aldıgım sarı kanaryanın ölüm uykusuna yattığını
geride kalanların sensiz nefessiz kaldığını gördünmü
sen hiç ağlayan adam gördünmü hayatında bee gördünmü....

Erkan Sezgin