Neyzenin üflediği nefeste saklısın sen
Senin sesin yükselir uyuduğunda şehir
Gönlümü hapsettiğim mahbeste saklısın sen
Sensin güneş batınca gökte beliren mehir

Ellerinle topladım yediveren gülünü
Her gülün yaprağında bir yaram var kanıyor
Hatırla ki Adem’i toprağa çeken günü
Hatırla aşk ateşi o gün bu gün yanıyor

Vehimle dolup taşan aklımı oy demirle
Dilekler sensiz olmaz umutlar sensiz yetim
Dalgalansın denizin yüreğime demirle
Seninle aydınlığa kavuşsun şu suretim

Köylü aksanı gibi yadırganırım Nazra
Sen olmazsan dökülür meyveye duran çiçek
Her sabah ve her akşam kapıma vuran azra
Söyle daha kapıda ne kadar bekleyecek

İsmini bir kez desem yıldızlar düşer yere
Denizler ve nehirler kurur ateşin ile
Gedik açılmış gibi gözlerinden mahşere
Gelmiş geçmiş mahlûkat seninle gelir dile

Susuz kalan bir gülün solan yaprağı yüzüm
Sensiz çekilmez elbet bu kahır ve bu çile
Ne olursun gel artık kaç zamandır öksüzüm
Söyle ne kadar yaşar yürek bu hicran ile

Nara düşen pervane sele kapılan kuşum
Nazra bu yangın yeri ancak senle yeşerir
Hazan mevsimi esen soğuk rüzgar olmuşum
Ah Nazra bir meleğe zulüm nasıl haz verir

Şu yazgımın rengini ak eyle ne olursun
Yeniden doğsun dünya bir bebeğin gözünde
Dalgalansın denizin sevda kıyıma vursun
Kutsal bir sese bürün, artık yanındayım de