Ne zaman o yoldan geçsem aklıma geliyor
Boğazımda hıçkırıklar ilmek ilmek oluyor
Gidişte sağ’a dönüşte sol’a bakar gözlerim
Zar zapt ediyorum çılgın ruhumun ateşini
Kendimi o evin bahçesinde bulamıyorum
Koyun oğlu koyun olmuş asaleti kesiliyor
Aşkın boynu eğilmiş sadakati can veriyor
Beyazgül’ler oluk oluk kızılca kan akıyor
Ne zaman o yoldan geçsem içim gidiyor
Anılar diz boyu deyip Ankara’yı terk ettim
Hatıralar peşimden hınzır misali koşuyor
Memleketim ahh senden nasıl gideyim
Nasıl bırakırım , samandağı’n denizini
Hele buz gibi berrak harbiye şelalelerini
Sensiz güneşin şavkı, kar’dan daha soğuk
Vurur iliklerimin en uç noktasına yokluğun
Ne vakit bu yolla’rdan geç’sem sen varsın
Şakağımın ortasına, saplanır mermilerin
Ulu ortada uzanıp yalnızlığımı dinlerim
Bir kurşun daha sık senden ölmek isterim
Vasiyetimi yazıp da, hakim beye yollarım
Okunsun fermanı gönlümün ebedi dileği
Mutluluğun müebbetini yüreğine isterim

Turgay Parlakyıldız