Oysa ben seni duygularımın en saf haliyle..
Kendimi kandırmadan..
Birileri bakıyormu diye aldırmadan
Yüreğimden döktüğüm kanım gibi sevdim.
Bazen güçsüz hissettim kendimi
Kimi zaman ise kimsesiz..
Belki zekatiydi yüreğimin, döktüğüm her damla kan.
Derdini anlatmaya kelimeler kifayetsiz kalır ya bazen..
Sessizliğe mahkum edersin ya kendini,
Sözlerin bittiği yerde, hani bir umut bekler ya,
Son bir umut daha diye avutur ya insan kendini..
İşte ben seni öyle bekleyerek sevdim..
Ben seni yuregimden akitigim, kanim gibi sevdim.
Her zerrene katıpta aşkı, ben sende yanmayı sevdim.
Değince parmakların avuçlarıma, adınla kavrulmayı sevdim.
Saçlarımdan sana tel tel hasret biriktirmeyi sevdim.
Yağmurlarca ıslanmış bu sevdayı, dudaklarında kurutmayı sevdim.
Ruhumda yankılanan her fısıltıda, sana çoğalan cümleleri sevdim.
Ben seni, senliğini bekleyerek, öyle sevdim işte..
Biraz kırılgan..
Biraz yorgun..
Biraz boşvermişliği katarak.
Ama ben seni yüreğimden döktüğüm kanım gibi sevdim.

Turgay Parlakyıldız.