Yorgunum Ustam

Çok yorgunum ustam
Yıllarca yalnızlığın buruk mateminde
Kaybolmuş dizelerim
Açlığın susuzluğun yükmü koynumda
Boynuma dolanan sevdanın çıkmazları içinde
Sokakların loş ışıkları sönmüş
Zulüm içinde zülüm
Sustum sustum sustum
Ben sustukça yüreğim konuştu ve
Yüreğim konuştukca kıyametleri koptu kalbimin
Sessiz bir limanın çığlığında güvertem kanlar içinde
Haram içine bir haram daha eklendi
Gülmekte ağlamak ta haram oldu
Okyanusun ortasında boğulurcasına haykırıyorum
Sessizliğimi duyan varmı
Çığlıkcasına kıyameti kopar kalbimin
Son telkinlerim son nefeslerim
Bir ölünün nihabetinde çırpınışlarım amade
Ne bir saray yavrusu nede bir ceylan
Hüzünlü bir endam kırık bir zula ortasında..
Kendini arayan meçhul bir garip
Garip kimsesiz dilsiz sağır kör
Dizelerim dizelerim felç
Hani hani nerde ellerim
Mucrim gibi titreyen bedenim
Solgun gözlerim de yosun
Zaman zaman aleyhimize işler
İnsanlığın misketli merhametlerinden
Yorgunum ustam çok yorgunum
Aşkın eşiğinde
Arafın sevgisinde
Azrailin kollarında sar beni ustam
Sar sar ki tutuşup harmana dönüşsün küllerim
Sar ki devri devranı dönsün alemin
Feleğin çarkı kırılsın
Aynalar mezelere dökülsün
Parça parça dirhem dirhem
Insanlığın adı yıkım olsun
Yorgunum ustam yorgunum
Ellerimde demir bilezikler
Gönlümde aşkın prangası
Haberlerde adım çıkar
Müebbet neyler ustam
Aşkın muhabbetinde çoktan ölmüşüm
Yorgunum ustam yorgunum
Ne gidilecek bir yerim
Nede giyinecek bir giysim kaldı
Yaşamın orta yerinde çırılçıplak kalmışım
Bir başıma bir başıma ve uzak
Yorgunum ustam yorgunum


Turgay Parlakyıldız