bıkarsın...
sende bıkarsın...
ben kendimden bıkmışken...
arar dururum mevsimimi...

daha az sevmeliyim derken
yine düştüm araf mevsimlere...

yalancı baharım ben

ne adam gibi kışım oldu
yağsa yağsa karlar üstüme
kara kışım...

ne sen gibi sımsıcak saran yazım
yansam yansam...
kara yazım...


düşersin kurak düşlerimde peşime
kayboluruz, biz olacağımız
sonsuzluk ülkesinde

şehirler kurarız
adı umut
adı can
adı mülteci...

şehirler yakarız
adı aşk
adı ölüm
adı meçhul...

utanırsın ilk görüşte
sen miydin gelen yar süretinde
düşmek üzereyken
yalvaran deruni sesle...

utanma,
tut elimden
öp kalbimden
öp vakitsiz esen nefesimden
korkma,
ruhun üşür yalnızlığın kaçarken...


yalancı baharım ben
çok sevme beni
bıkarsın,
bu yüzden...


sen yokken,
yalnızlığım öptü kurak tenimden,
hasret hasret gözlerimden
o tuttu elimden

çok sevme beni...
korkuyor yalnızlığım terk edilmekten
bir daha unutmak için üşümekten...


hadi ört üstümü yalnızlığım üşüyor.
yalancı baharım ben
yalan eser rüzgarım, savruluruz
bir daha dönemem


biliyorum,
yalnızlığından büyük değildim
ama unutacak kadar genç değilim

ömrümden gençliğimi düştüm ben.


ULVİ CAN YOLDAŞ