İnsan çay döktüğü bardakta dudak payı
Öfkelendiğin de kıracağı kalbte sus payı bırakmalı
Bırakmalı ki kanı çekilip yüreği ağardığında
Diline layık kelimeler bulabilsin
Dinine imanına sahip çıkıp
Adam kalabilsin
Buyurdu zahid


Seçkin olan bir vakitten
Dünyanın bin türlü hallerinden
Birine binine talip olanın safına tutunup
Afilli iyiliklenmiş
Büyük saygınlıkları umursamayan
Sadece iyiki varsın denilecek kıvamda
Olabildiğince olmak istiyorum
Sözünden çıkmadığım herşeyin miktarınca
Allaha emanetliğim kafi sayılacak kadar
Gerçek olayım dedi abid


Ecelini ektiği her dünden bir yarın hasat eden
Küften ve pastan arınmış bir çalışkanlıkla
Cemaati imamlar olacak kadar çok bilen
İrtifa kaybetmeden sevecek kalbi olan
Her cihetin adamı malum kimse
Yani ben yani ben
Kimsenin kimseliğini iplemediği
Umutların murakıbı söz avcısı
Yani şair sadece duydu
Abidin zahidin derin sükutunu.