Bugün yine senli sensizliğe yürüdü ayaklarım
Andım andıklarımı ufaladım geçtiğim yollara
Yürüdüm yürüdüm yürüdükçe hafifledi bakışlarım
Döküldü sensizliğin hafifliği kurumuş dudaklara
Kramp tuttu senli yanlarım oturdum kaldırıma

Bir araba geçti tam önümde sen gibi gri
Ah işte için de çalıyor tanıdık bir melodi
Onca yolu boşuna mı kapladı gözüm sisi
Tam da ramak kalmışken yine seni bana demledi
Acıydı tadın acıyordu her yanım
Bir mırıltı çalındı kulağıma ‘’o araba hiç gelmemeliydi’’

Toprağı avuçladım fırlattım gri toza
Toz yapıştı adını haykıran gırtlağıma
Tam bir mağlubiyetle dönüyordum tuz buza
Her unuttum dediğim de konuldun tabağıma
Ben sil baştan yaptıkça dolandın ayağıma

Özgürlüğüme kilit olsa gözlerin hicran kuyularında
Kurtarsan
Seni yalnız bıraktığım o şehirde sen de beni bıraksan
Azat etsen ruhumu kör karanlıklarından
Çakışmayan gözlerimizde yabancılaşan senle ben
Bir bulut olup dökülsek ıslansak başka tende

Çünkü biz senle asla bir olamadık
Çünkü biz senle asla biz olamadık
Ne vazgeçip tükendik
Ne köz olup tutuştuk
Bir kediyle bir köpek
Misali hep kapıştık

İşte bu yüzden sevgili
Azat et artık beni
Bende azat edebileyim seni




Ayfer Aydın Tekin