Bir kız oldun ki,
Aksi huysuz.
Yine mızmızlanmaya başladın.
Oturdun tam göğsümün üstüne,
Ömrümü taşlamaya,
Törpülemeye.

İyi bilirim ya bu hallerini,
Anlatamam ki,
Söyleyemem bir başkasına.

Hep kaybedince sen
Çok dert yanarsın
Çok şikayet edersin .
Çaresizlik korkusu sardı mı ruhunu
Böyle lanet böyle berbat böyle viran olursun.

Ey yarabbim,
Ne bitmez çileydi bu,
Nerede doğacak güneşi karanlığımın,

Yorgun yüreğim ben yorgun,
Karanlığın hamurun da fazla yoğruldum,
Ellerim saçlarımı yolacak kadar bile güçlü değil,
Tükendim.

Lanet olası senden,
Kaç defa vazgeçtim oysa ben,
Acını sineye çektim,
Kaç defa sensizliğe alıştırdım bu yüreği,
Sensizlikte dinlediğim türküler sustu,
Susturdum.

Uslandı bu gönül,
Terbiye ettim sensizliklerimle,
Tam bitti artık derken karlarım,
Yine döndün,
Yine gasp edilen oldu benim ömrüm.


Solan dalları mı yeşertti her gelişin,
Besledin gözün gibi,
Bebek gibi,
Nur gibi gibi baktın,
Büyüttün,
Büyüttün de,
Büyüdü ellerinde umudum.

şimdi yine gidiyorsun,
bir kahpenin gidişinden
farksız bir edayla.
hala anlamadın mı be ahmak!
bu gidişin
ne dönüşü mümkün nede affı.

git 2012 de dediğinin olması dileğiyle...

bir hayal ürünüymüş
içinde kaybolduğum
o bakışlar
bir masal kahramanına aitmiş
dokununca kendimi bulduğum
o eller...
koca bir yalanmış
en ufak sarsıntıda terk edecek kadar basit.
bu aşk

beden tutsak,
gönül tutsak,
dil ise suskun
yokluğunda,
kaybolan
uykularımla,
şimdi yoksun

hep sigara içmemden yakınırdın ya
üzgünüm, sevgilim
şimdi ,eskisinden de çok içiyorum!
sigarayı bırak diyeceğine
mutlu etmeyi deneseydin
seninleyken, içmek pek gelmezdi aklıma
ama sen bunu da görmezdin ya

bir yaprak dökümü olan ömrümü,
seninle dallandırıp budaklandırdım.
toprağın yumuşacık, bağrına
bir ağaç misali kök saldım.

bilmem hatırlar mısın

o ağacı yeşertmek için
ne çok uğraş mıştın
şimdi
kök salmıyor, toprak almıyor.
yağmur bile ıslatmıyor dalını

sen gittin ya sevgili ,
tadı tuzu olmuyor hayatımın

beklediğin, o tarih var ya
kıyamet mi ne kopacak, deyip de durduğun
sen, bekle dur o günü, bende koptu kıyamet
nasıl olduğunu duymak bile istemezsin
tarif etmeye gücüm de yetmez ya...

gitmek en basiti olmalıydı ki kalmayı hiç denemedin
hani, diyordun ya ,
ben normal bir insan değilim haklıymışsın

ama biliyor musun

bu gönül, anormal hallerini sevmişti

galiba, bende de var delilik....





Ayfer Aydın Tekin