AKGÖL MAVİ DÜŞÜM

Akgöl’e için, bir kuşlar çırpınır,birde,bir avuç gönülü..
Bir toz kalkar akgölden,birde acı bir matem duyulur.
Duyulur,duyulurda kimsecikler duymaz.

Entarin eski,yüzün eski senin..
Ölüm fermanın,çoktan verilmiş,
yas’ın bende,dünden hazır,can tanem.
Yeni nesil seni hiç bilmezki!

Umursamaz insan,umursamaz seni!
Ne mavi gözünden damla damla akan yaş var,ne de kuşların!
Ne teninden yosun kokar,ne yemşeşil entarin var!
Kalmadı goca gövden’de mecalin,seni unuttular,seni kuruttular.

Ah Mavi düşüm ah..Ah coşkun gülüşüm ah.
Sen yanlız değilsin,sen yanlız değilsin.
Düden’i, de Bozkırın nazlı gelini,Meke’yi,de kuruttular!
Endemik bitkileri,pörtü böcek,ne varsa topraga koydular.
Seni hepten vurdular,seni kalpten vurdular.

Bugün ise,sanki,y’el güresi gibiler,ha varlar,ha yoklar!
Dün gitti maziye,seni yazamadılar.
Yarına,yarine,yarime,yarınlara umut kalmadı!
Kuşlar mahsun,kuşlar umutsuz,boşluğa kanat çırptılar.

Ben seninle ölümcül sessizliğe,eylem durmuşam
Ben seninle ölümcül sessizliğe eylem durmuşam
Ah,ah seni,Resul’a bir sorsalar!
.............18.09.2015
Şiir:Resul Civcik-Ayrancı Karaman
Fotoğraf;Arşivimden