Bu çağrım
İlk değil ki sana
Tuna kokulu, şiirlerde de
Çağırmıştım kaç kere
Hatta özlemlerimden söz edip
“Seni öyle özledik ki
Bu şehir ve ben” demiştim
Hatırladın mı ?
O,
Bildik, tanıdık kentin sokaklarında
Şimdilerde
Bir aşağı, bir yukarı
Eskitiyorum kaldırımları
Birileri çıkıyor her bir köşeden
Kalbim yerinden, fırladı, fırlayacak
Ama
Ama sen değilsin hiçbiri
Kahroluyorum

Dün
En sevdiğin caddeden geçtim yine
Tam köşeye yeni bir dükkan açılmış
Baktım
Kar pekmezi
Vişne suyu ve kar
Ne kadar severdin hani
Yanımda olsan
Daha sen demeden eline tutuştururdum
Yüzüme bakar
Gözlerinin içi gülerdi
Ne bileyim ben
Hüzünlendim işte
Bir tuhaf oldum
Oyuncağı alınmış çocuk gibi
Mızıkcılık çıkaracağım
Bir çatan olsa

Gönlümün sultanı
Nazlı çiçeğim
Sen orada
Hazan ve hüzünle
Hemhâl olurken
Şu aklımda, dimağımda sen varsın
Sensizlik hakimdir tüm yaşantıma
Bir yanım figanda
Bir yanım mağrur
Bir yanım firarda
Bir yanım mağdur
Sen gelsen açacak sevdamın gülü
Dudak suskun, cam buğulu, yâr küskün
Deli gönül seni ister yâr seni
Elbet sabah olur bekleme tan’ı
Çare sensin “gel gönlümün sultanı”

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ