Gidişinin kızıllığıdır mavi düşlerim
Ertelenmesidir kırık dökük hayallerimin
Kağıttan kayıklarım yüzmeyecek artık
Uçurtmalarım uçmayacak gökyüzünde
Sen olmayacaksın ışıksız penceremde
Perdelerim sımsıkı kapalı
Seninle birlikte umutlar da tükenecek
Kuruyan gözlerim son noktayı koyacak
Sessizce gidişine seyirci olacak
Geride hayat pınarları kurumuş
Bir can kalacak
Benim ne olacağımı hiç düşündün mü
Senden kalan anılarla avunacağım
Uzaktan el salladığın da
Giderken can vermiştim
İçimdeki çocuk yaşamıyor artık
Demek ki sevmemişiz ikimizde
Büyütmüşüz aşkı gözlerimizde
Bir düş gördük belki de
Olmayacak duaya amin demişiz hayallerimizde
Gerçekler acıdır kanatsa da içini
Hele birde riyakarlık girerse araya
Tüketir yalan olan sevgileri
Gözün görmez o çok sevdiğini
Çıkarıp atarsın yüreğinden can dediğini
Ne arar ne de görmek istersin yüzünü
Yaşananlar geçer gözlerinin önünden
Derin bir ah çekersin
Acısıyla tatlısıyla hatırlarsın yine de
Hayat bu neylersin
Ve gözlerinde yaşlarla bitirirsin ...


Refik
14 . 09 . 2015
İstanbul