Üşümüyorum
Kaldırıyorum başımı güneş tepede
Göz kırpıyor yüreğime
Ellerimde parmak uçlarımdan başlayan
Bir sızı
Derdimi seviyorum hesabı
Sevdiğim bir acı
Her acı böyle haz verse dediğim

Az önce avuçlarımda sıktığım
Bembeyaz karın ıslaklığından üşüyüşüm
insanların üzüşünden değil

Hafifce esen rüzgar
Lapa lapa yağan kar tanelerini
Yüzüme gözüme serpiştiriyor
Çiğdem olup delesim geliyor
Ayaklarımla basmaya kıyamadığım
Karların arasından şöyle nazlı nazlı
Çıkasım geliyor yeryüzüne

Ağlamayı hiç öğrenmemiş olarak

Gülümseyerek seslenesim geliyor

Merhaba güneş!

Merhaba elma yanaklı gül dudaklı bebek
Merhaba cennet kokulu anacığım
Merhaba başımda direk misali babacığım
Merhaba çiçekler ağaçlar kelebekler
Merhaba elinde silah olmayan
Merhaba yüreğinde kötülük barınmayan
Merhaba parmaklarına kan bulaşmamış adam

Merhaba insan!

Bembeyaz kar yağsa yurdumun üzerine
Örtse tüm çirkinlikleri.

Ama hiç erimese...

Çamur insanlar hep karlar altında kalsa...

Güzel insanlar; cennette yeni baştan doğsa...