Ah Zerya ,
hangi yol sana çıkar
hangi şehir tanır seni ?
saçları uzun ve siyah
galiba sonbahardı
hava nemli mi nemli
ölmekten korkuturdu beni
farkında değildi belki
ama hala çocuktu
aşk denilen savaşın
ortasına düşen gelincikti.../

siyah mıydı gözleri
yoksa kıyılardan uzakta
deniz kadar mavi mi ?
mecnun sevdalarını bitiren
hançer keskiniydi elleri.../

Zerya,
korkuya kapılıp yakma kendini
ruhunu dara çekme
kirpiğini kaçır cellat gözlerden
akrepler peşine düşmeden..../
acılar büyütmüş seni Zerya,
eskidikçe derinleşen acılar
Sen Ey !
hüznü avuçlarına dolduran
mülteci ve kırgın kadın,
gül bahçelerinde yürür ayakların
dalgalı saçların uzanır toprağa
her Aşk Mecnun yaratmaz
ve her Leyla cennet bağışlamaz.../


A.Olgun Yeşilyurt