Can
Demirim bu gece
Emirim biraz da …
Radyoda hep sahipsiz ölümler
Ülkemde hep ağlayan kadınlar
Bir de sen Can’ım
Vay ! Bir de sen



Can
…………………………………Caaan
Bir şair kurşuna dizdiğinde şiirlerini
Kalemini gömdüğünde biraz da toprağa işte
Topraktan geldik alçak olmaya gidiyoruz
Alçalmaya

daha …daha….. daha…

Daha ne denebilir ki,
Herkes ölüsüne bir kimlik arıyor
Artık kimse aynaya bakamıyor
Herkes biraz katil burada ..



Can
Haritadan siliniyor eksik öyküler bugün de şehirlerden
Can biz on parmağımıza da eşit acılar bırakırken
Adaletin kestiği parmak acımaz diyorlar
Adalet neresinde bu işin diyorum
Susuyorlar ..


Can
Ben şiirler susarken adından yaralı
Yeni öyküler giyinirken kırmızı
Sessiz bir anne ağlıyor şurada
Ah gitti diyor, nasıl gitti diyor ağıtlar yakarken yavrusuna
Ah annem diyorum gitmemiştir henüz erken
Zaman pusulasını şaşırdı diyor artık , ölüm bize ne eylesin feryat ..



Can
Yer yarılsa, tüm kötüleri ,katilleri, tecavüzcüleri atsam içine diyorum
Çocuk gelinler geliyor sonra aklıma
Tırnaklarımın avucuma verdiği acı sesleniyor kan kokusuyla ardışık
Ah ne çok savaş var diyorum
Zülfikar hangi birine kalkacak,
Peşimizi bırakmaz artık bu din kardeşleri
Kardeş kardeşe bunu yapar mı hiç diyorum



Can
Fikrimi öldürebilir sanıyor cellat
Yüz yıldır
Yüz yıldır
Seni sevdiğim için suçluyum.

Başımızı eğdirmez yine de, gül olmadıkça hiçbir sürgün.
Ben her yüz yılda en çok çocuklara ağlıyorum ..

SİBEL EŞİYOK