6
Yorum
0
Beğeni
4,5
Puan
6671
Okunma
ruhuma ruhunun gölgesi düşsün
mutluluğunu örtmesin hiçbir perde
alevler sarsın bedenime kor düşsün
yeter ki nakşet ruhuma aşkı her gece
varlığına yokluğunun saadetinde vardım
ruh-u revan bildim seni can dedim
benliğim sen de kaldı kendimi unuttum
deriden kemikten soyuldum sen de kaldım…
nafile ! içsem de sonsuz ab-ı hayat
bir damla gözyaşın bu can’a hayat
istersen çıkar gönlünden yerlere fırlat
gizleme gözlerini benden aynalara inat
lal olurum perde çekilir gözlerime
utanır bir hal olurum senli sözlerime
anlatamaz seni hiçbir şiir hiçbir kaside
kızarım ,kahrolurum kelimelerin acizliğine…
ARİF OLGUN
5.0
50% (2)
4.0
50% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz