vay lele
ipin üstüne un serdik kurutuyoruz
zaman
evet zamanla olacak biliyorum
biliyorum gözünü açacak tüm körler
meydanda toplanacaklar
tek analar ayrı tutulacak
gözleri açılsa da
onlar anlamayacaklar bir daha günün rengini.



ahh lele
güneşleri solalı çok oldu.
kahpe bir dağın ardında
haramiler bastı köyleri
mille oydular anaların yüreklerini
kan yayıldı Anadoluma
kin yayıldı Türkün bağrına..



sevinenler oldu soysuz araba kornaları
inledi şehirlerde evler
kırılan fidanlar caddelere serildi
sayfa sayfa demeçler gazete manşetlerinde
fidanlar al bayrağın altında ağladı
üstünde analar
yetim çocukların gözü baba yolunda.




ahh lele
elinde elma şekeri
kim bunlar dedi bir çocuk
gözleri yağmursuz ıslak
’’baban’’ diyemedi ana
’’şehit yavrum’’ dedi donmuş sesini kırarak
sıkıca sarmaladı yetimini
’’öldü mü’’ onlar dedi çocuk
annesinin ağlamaktan kızarmış gözlerine bakarak
gurur başına çöreklendi
’’şehitler ölmez yavrum’’ dedi usulca
sadece uyuyorlar
çocuk annesinin parmaklarını kırarcasına sıkarak
o zaman babama söyle uyansın anne eve gidelim
üşüdüm ben.



ahh lele
Yetimler hep üşür bilirim.




Ayvazım DENİZ