Ey aşk elinden bertaraf olan kalbim.
Yan sende…
Dilediğin kadar, istediğin kadar yan.
Ancak ne kadar yansan da sakın belli etme yandığını,
Çünkü sevdiğin kişi,
Yandığın kadar daha yakacaktır canını.

Yan kalbim…
Alevsiz, dumansız, içten içe yan.
Ne kadar acısa da canın,
Sakın ses etme dayan.
Görmek isterse de dön, ne olur gösterme sol yanını.
Çünkü sevdiğin kişi,
Acın kadar daha acıtacaktır canını.

Gün gelecek, şafak sökecek,
Muhakkak ki gece bitecek,
Yağmur tufan her ne varsa dinecek,
Bu kara sevda da baştan gidecek.
O güne kadar sabret gönlüm,
Sadece dayan ve sabret.
İnanıyorum, güneşli günler çok uzak değildir elbet.

Yan kalbim, sana yanma diyemem.
İçindeki alevi bilirim ki su döksem de söndüremem.
Tabip yok, ilaç yok, fayda etmez merhem bile süremem.
Yan o halde kalbim ama usul usul yan, içten içe yan.
Ne kadar acısa da canın, ses etme…
Ne olur dayan.
Biliyorsun ki ölümden gayrısı,
Çektiğin acı da, düştüğün sevda da yalan.