Ne anlatsam bilmem ki nasıl söylesem size
Geçmişin gölgesine artık basar olmuşum
Kötülük karşısında gelmişim şimdi dize
Her insana şüpheyle güvensizlik dolmuşum
Susarak da konuşur dilin ağırdır tadı
Belki çözümler bunu yürekte ki şu kadı.



Bir yürek kaç yerinden kırılır bilemedim
Kaç af yakışır şimdi katillerin şanına
Ben düşmanıma bile ağır yük dilemedim
Ama kalsın istemem yapılanlar yanına
İnsanlar dönme dolap binmeye alışmışlar
Dürüstlüğü hor görüp yalana çalışmışlar.



Kuru bil dal düşünün gelen geçen basıyor
Kırıldıkça ’’çıt’’ diye bir ses gelir uzaktan
Kimisi boş lafları dallarına asıyor
Nasibini alıyor suçsuz yürek tuzaktan
Neyi nasıl söylerim güveni geçtim çoktan
Anlatmak değiştirmez olanları açıktan.



Kimi geçim derdinde eve ekmek taşıyor
Kimi aşmış kendini yalanlar öğütüyor
Bakıyorsun yetimin ellerine basıyor
Haram çocuk doğurmuş bir onu büyütüyor
Ben şimdi kalbe reva görülen cezadayım
Ya doğrunun yanında ya aynı hizadayım.



Kim ağlarsa ağlasın kıyamam gözyaşına
Dost düşman ayırt etmem uzatırım elimi
Uçurumun başında bırakmam tek başına
İçinizden demeyin akıllı mı deli mi?
Hayat okul değilmiş çok geç anladım bunu.
Kendinize saklayın acıma duygusunu.





Ayvazım DENİZ