ıslak türkü dökerken kirletilmiş gökyüzü
konuk gelir mi diye artık beklemiyorsun
dokunma camlarına rahat bırak son güzü
delindi göğüs tasın damla eklemiyorsun

çığlığın uçuşurdu dizeler arasında
durgun kaldı koşmuyor ırmağın köpürmüyor
silgiler dolaşıyor kalemin karasında
ömrünün aracını şiir artık sürmüyor

sesinde rüzgar saklı şairlere güvendin
topladın dallarından hüzün yemişlerini
sükutun bahçesinde nice haykırış yendin
kavurdun ateşinle göv menevişlerini

sivriltilmiş ucunda bir sır gibi gecenin
içine çizgi çektin ürpererek bekledin
burgacında kayboldun bir sarmal bilmecenin
taşı dövdün eledin yeni harfler ekledin

kelimeler silindi başka kızıl tan yerin
hangi yüzü defterin müjdeli haber verir
serçenin gagasında yok olmalı kederin
bu sabah tam zamanı demir tavında erir

boşalmış sayfalarda aklın dönüp durmalı
hayalet haramiler kaçırsınlar ne varsa
ucu keskin kılıçlar birbirine vurmalı
belki huzur bulursun acı seni yakarsa