11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1057
Okunma
_ne ben sensin
ne de sen benim
lakin
aklın yoluyla inkar ettikçe gerçeği
heple hiçin küpü sıfır gibi
acımız tarifsiz_
ben, menekşeleri sevdikçe senin kadar
kalemden katran
gözümden tuzlu sızın aktı
gündüz hayalleri kurarken
ne mekan bildik
ne de zamanda birdik
tüm dünyayı siyaha emanet edip yıldız sarhoşu
sadece beyazı seyrettik
ay ışığına döküp sözümüzü
utanmadan şehrin göbeğine bakarken uçurum kenarından
gelecek kimsede yoktu
yine de, gülümsedik...
ve
şeytanın unuttuğu bu kanlı hücrede
yağmurla arındı sandığımız günahlarla
kulak ardı sigara muhabbetiyle
vahşi hayvan gibi böğüren öfkeli şiirlerle avunduk
oysa şimdi, düne takılmış incinmiş parmaklarımızla
için için yanıyoruz
Cevap Yaz