_siyah orkide derin kokusu/ soğuk...
hayat devam ediyor; herşeye rağmen!_





dün, geçmiş gündü;
sazımda çatlayan türkü
kapılar ardından yakılan



şimdi, tek hazinem.
ki, bir zaman sel olup akarken
bir zaman yağmur tanesi süzülür yanağımdan
bir diğeri anahtar; bilinmez sandığın kilidine ait


her geçen an mazidir
ve
sona yaklaşır rahimler;
görmeyiz!



sol yanımda huzur,
önüm, arkam sobelenmiş çocuk
içimdeki ışık; özüm, boş anıma gardiyan
heybemde kelimeler çağırır uçuruma
kekik kokar ellerim

sağ yanımda dizeler
dişsiz dedeler masal anlatır dipsiz sofralarda tomurcuklara
arsız ayın işvesi düşer denize

kaldırımlar sis içinde
duvarlar kanar ayaza
bir sokak kedisi; nefesi ıslak
fısıldaşır ezanla

gece renk değiştirir,
karanlık ölür; çığlık çığlığa...

...

beyaz artık saf değil...
ne de sözler!

...



artık gelecek, hayallerimde
olasılıklar gölgesi ile şekillenen
tercihlerin bedeli
varoluşun noktası.
ellerim kuruyor; mantık düşünce
yaşam kırmızı, çelik çiçek...