11
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
3606
Okunma
’’gülünebiliniyor hayata, tâ ki şu anda olduğu gibi; eve gelene kadar!’’
Erdal Tavukçuoğlu
iki yakası erguvanlı şehrimde, öyle bir yalnızlık
ki, benim bile değil... ; herşey gibi!
mabedimin kapısında soyar beni;
yanında kıyafettir gülümsemek
...
klasik hayat akar zaman içinde
ağaçlar konuşur rüzgarla
yer toprak, açmış bağrı tüm dünyaya _ korkuyorum!_
sağım yaşam, solum boşluk
gök/yüzüm okyanus; köpükler içinde
boş kaldırımları ısıtamayan sokak lambalarıyla
her ayrıntı karanlık, köpekler ulumakta...
...
bir mum yakmışım avuçlarımda
her nefesle dans eden
yalnızlık, ürkütmem seni; gel!
siyah orkidem derinde
ellerim üşüyor
ki, oturmuş köşe başında ağlıyorum
Cevap Yaz