3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1966
Okunma
< Nabokov’un Konuş, Bellek isimli otobiyoğrafisi şu satırlarla başlar:
’’ Beşik büyük bir boşluğun üzerinde sallanırken sağduyum bana varoluşumuzun iki karanlık sonsuzluk arasındaki kısa ışık yarığı olduğunu söylüyor. İkisi de birbirinin aynı olmasına rağmen insan bir kural olarak doğum öncesi boşluğu, gitmekte olduğu boşluktan daha sakin bir şekilde karşılıyor (saatte dört bin beş yüz kalp atışıyla). ’’ >
Güneşe bakmak - Ölümle yüzleşmek Irvin Yalom
mor akasya kokusu boğarken günümü
güneş yaralı, kaldırım kenarında...
bir kedi miskin, bir duta konar sinek.
tüm sesler yabancı!
hüzün çöker yüzüme
titrer dudağım, içim...
soyunurum; pul pul...
ışık içimde
karanlık aynada, utanır kırmızı gözlerim
ellerim...
sonsuz boşlukla dolar geceme
pencereler aralanır hafif bir rüzgarla
çanlar dokunur yere, göğe
perdeler... ; korunmasızım!
annemin masalı dökülür dilimden;
ölüm kimseye yakışmıyor
bilirim, üç adımla aşılmış gençliğim yok artık
şimdi de bitiyor
ve
ben, gidiyorum!...
5.0
100% (1)
Cevap Yaz