iyi ve üzgün bir şiir

hüzün .....
Tebrik ederim..

İnsanın kendisini sorgulaması...
Hüzünlerimi bıraktım sayfanıza...

Saygılar benden...

Bu güne kadar üretip de tükettiremediğim bütün yazmışlıklarımı,her gece karanlığın koynuna bir ayin ritüeli gibi üflerim...Karanlığın elleriyle oynadığından habersiz bütün bebeklere, ninni tadında okurum....Bütün avutulmamışlara Ve tükenirim,öylece tükenirim bir kenarda...Çocukların çalıntı rüyalarıyla kavga ederim sessiz, sessiz... Kimse duymaz,kimse görmez,kimse bilmez devrilişimi...Sonra söverim...Kafatasım yıldızlara çarpar,güzelleşirim...Çocuk uyur büyür. Ben uyumam,küçülürüm...Öfkem geleceğimin üzerine devrilir ve ezer bütün biriktirdiğim sözcüklerimi...

Hep içimde üşüyen bir çocuk vardır.Yarınlarını kurda, kuşa...börtü böceğe yem etmiş çocukların yumrukları kadardır aslında yüreğim. Her Çarpıntısında çocuklar ağlar ben ağlarım. Kirli Ankara akşamlarından , Ege'nin soğuk sularına gömüp çıkardığım çocukluğumdur. Benim o eğri duran boynum ise içimdeki çocuğun avutulmamış yanıdır. Devrilmiş devrimci yanım o çocuğun üzerine yıkılır.Ve hiç olmayan ve hiç olmayacakmış gibi duran geleceğinin üzerine...

"Bütün hazinem, beslenme çantamda biriktirdiğim hüzündü.
Birde ismini okuyamadığım, yıkık mezar taşı."

siirinizle sesleştim biraz

saygılarımla