(acının dili yoktu içimde )
Karanlık bir gece
Yine soğuk ve soluksuz
İliklerimde bir ayaz üstelikte uykusuz
Dilimde memleketimin türküsü
Bağrımda açmayan bir gül
Anladım
Dağda bir çobanmış vatan
Köyde bir öğretmen tek başına
Yamalı bir çocuk okula giden
Rütbesinde bir kemal bir ercan komutan
Bir oguzmuş gögüs gösüse çarpışan
Omuz omuza veren
Yozgat ta dursun hatay da bekir bursa da mesut mehmetmiş vatan
Toprağa düşen her bir damla kanı severiz biz
Başımıza kınayla
Anlımıza duayla yazılmış bu makber
Bilirim bu dağları
Geçit vermeyen yollarını kışının
Bilirim sırtımda yükünü vatanımın
El açtığında duasında anamın
Mektubunda selam saldığında babamın
Anladım
Candan öte canmış vatanım

Kimi zaman yeraltında madenci
Kimi zaman bir hamal pazar yerinde bir işci
Bazen ağır bir işte bir emekci
Yolu gurbete düşmüş hasretle kavrulan
Çanakkale de güneydoğuda parça parça savrulan
Bayrağa sarılı öksüz bir mezar taşıymış vatan

Biliyorum yine yanlıştı bu zaman
Yine hain yine kahpeydi bu pusu
Anne sus...
Ben daha ölmedim
Sen yemeğimizi değil ülkemi tadında bırak
Kimbilir anne kimbilir
Belkide bir gün biz görmesekte
Memleketimin tüm çocuklarını
Gülüşünde göge yaslanmış
Mardinin şırnağın izmirin her hangi bir köyünde
Elinde kalem
Bir öğretmenin gölgesinde
Oyunlarla haylarla
Barış ve huzurla
Gülüşünde gülüşünde bulurum ülkemin
Bulurum anne....

celalkeklikci